Rozdział 12

Przepraszam za moją długą nieobecność, ale w powodu popraw i końca roku nie miałam czasu na pisanie. Ale jest jeszcze jedna sprawa wymagająca wyjaśnienia: odejście Claudii. Będzie mi jak i wam jej strasznie brakowało. To dzięki niej i przy jej pomocy zaczęłam pisać. Jestem jej za to ogromie wdzięczna i nigdy jej tego nie zapomnę. Ten rozdział dedykuję właśnie jej.

Rozdział 12

Nie wiedziałam co mam zrobić w tej chwili. W domu miałam rozsypaną na stole marihuanę, a przede mną stała moja rodzicielka. Jak ja jej się teraz wytłumaczę?

- Mama? A co ty tutaj robisz?

- Nie mogę wrócić już do własnego domu i do mojej kochanej córki?

- Jasne, że możesz ale z tego co pamiętam mieliście wrócić za dwa tygodnie.

- To prawda. Ale kilka rzeczy uległo zmianie.

- Jakich rzeczy? I gdzie jest tata?

- Parkuje samochód w garażu. Zaraz do nas dołączy. A tymczasem możemy wejść do środka zamiast rozmawiać tu na zewnątrz?

- Tak, jasne. -  I co ona powie na narkotyki? To prawda, nigdy się mną szczególnie nie interesowała, ale ślepa ani głupia to ona nie jest i zaraz albo ona albo ojciec zorientują się co jest na stole w jadalni. Może i zbytnio ich nie obchodzę, ale tego mi nie przepuszczą.

- O czym chciałaś ze mną porozmawiać mamo?

- Nie ja, tylko my z ojcem. Mamy ci coś ważnego do zakomunikowania, ale to zaraz. Najpierw pójdę odstawić walizkę do pokoju.

- Ok. Poczekam.

Gdy moja matka zniknęła za drzwiami pokoju popędziłam do jadalni. Szybko wyrzuciłam marihuanę do kosza na śmieci. Mam nadzieję, że niczego nie zauważy. Usłyszałam otwieranie drzwi frontowych. To był tata.

- Cześć córciu.

- Cześć.

- Musimy z tobą poważnie porozmawiać.

- Wiem. Mama mi już wspominała. To możemy przejść do sedna? Powiecie mi o co w końcu wam chodzi? – zapytałam, gdy moja rodzicielka wróciła do nas.

- Chodzi o to, że ja i tata dostaliśmy bardzo korzystne oferty pracy.

- W takim razie bardzo się cieszę. Nie wiem, z czego robicie taki problem. – Ukrywałam przed nimi wszystko co się zdarzyło w ciągu ostatnich kilku dni. Wiele się od tego czasu zmieniło. Ja się zmieniłam. Nie dawałam po sobie poznać, że niektóry rzeczy i sprawy mnie przerosły i nie daję sobie z nimi rady. Z resztą, oni i tak nic by z tym nie zrobili i stwierdzili by, że sobie sama świetnie dam radę, bo nie jestem już małą dziewczynką.

- Selena, chodzi o to, że ta praca jest w Nowym Jorku. Będziemy musieli się przeprowadzić tam.

- Słucham? – myślałam, że się przesłyszałam.

- Tak. Znaleźliśmy już mały domek, który w sam raz nam wystarczy. A wyjazd jest jutro rano.

- Czyli mam rozumieć, że tak po prostu z dnia na dzień informujecie mnie o przeprowadzce do Nowego Jorku, jakby to była najnormalniejsza i codziennie wykonywana czynność?

- Kochanie, nie denerwuj się. – uspokajała mnie mama – daj nam dokończyć.

- Niech wam będzie.

- Postanowiliśmy z mamą, że nie będzie to dla ciebie dobre, jeśli non stop będziesz zmieniała miejsce zamieszkania. Zadomowiłaś się już tu, znalazłaś na pewno nowych znajomych i przyjaciół.

Znajomych. Przyjaciół. Od teraz nie wiedziałam co oznaczają te słowa. Czemu? Bo zostałam potwornie oszukana. Nie myślałam nigdy, że moja najlepsza przyjaciółka będzie zdolna do czegoś takiego. Bolało mnie to cholernie i nie wiedziałam, jak sobie mam z tym poradzić. Takiej Miley nie znałam i nie podejrzewałabym nigdy jej o coś takiego. A jednak okazuje się, że tak naprawdę nigdy nie znamy drugiego człowieka i nie wiemy ile skrywa przed nami tajemnic.Tylko czy wszystkie chcielibyśmy poznać?

- Selena, czy ty mnie w ogóle słuchasz? – spytał ojciec.

- Co? A, tak. Przepraszam, zamyśliłam się.

- Dobrze, więc powtórzę jeszcze raz. Postanowiliśmy, że zostawimy ci ten dom i będziesz tu mieszkać, natomiast my przeprowadzimy się do Nowego Jorku. Na razie są wakacje, więc masz trochę odpoczynku od szkoły, ale on nowego roku szkolnego widzę cię na studiach młoda damo. Póki będziesz się uczyć, nie musisz pracować, a ja i mama będziemy opłacać wszystko, więc o pieniądze nie musisz się martwić.

- Czyli mam rozumieć, że zostawiacie mnie tu samą? – w sumie to żadna nowość. Ciągle pracowali albo wyjeżdżali w delegacje więc to tak jakby ich ciągle nie było.

- Jesteś pełnoletnia. Masz 19 lat. Poradzisz sobie. Dobrze wiesz, że w razie jakichkolwiek problemów, od razu możesz do nas dzwonić.

- Wiem.

- Córciu uwierz, że to jest dla nas bardzo trudna decyzja, ale nie mogliśmy postąpić inaczej. Chcemy twojego szczęścia.

Niech uważają, bo jeszcze kupię te ich bajeczkę.

- A teraz idziemy się spakować i odpocząć bo o 8:00 mamy samolot.

- Ok, ja pójdę się przejść.

Szłam najpierw przez park, zaczynało się już pomału ściemniać, a słońce było tuż nad horyzontem. Przemierzałam ulice LA w poszukiwaniu… . No właśnie czego? Sensu życia? Zdecydowałam, że skoro powiedziałam A, to trzeba też powiedzieć B. Nie wiem jakim cudem znalazłam się pod domem chłopaków. Zapukałam ostrożnie. Drzwi otworzył mi Kendall.

- Siema, co ty tutaj robisz?

- Tak przechodziłam, ale jak przeszkadzam to mogę sobie iść.

- Nie , coś ty. Wejdź.

Weszłam do środka. Byłam tu dopiero drugi raz. Ich dom był naprawdę ogromny.  Z pierwszego nie wiele pamiętam, bo nieźle się upiłam. Kendall zaprowadził mnie do salonu, gdzie usiedliśmy.

- Podejrzewam, że jeszcze nie próbowałaś towaru? – odezwał się blondyn.

- Nie. Starzy przyjechali i musiałam wszystko wyrzucić.

- Uuuu, to kiepsko.

- Ale mam do ciebie prośbę.

- Mam ci załatwić kolejną działkę?

- Tak, ale coś słabszego niż marihuana. Żeby zapomnieć i oderwać się na chwilę od wszystkiego.

- Zgoda.

- I jak możesz to na jutro.

- Da się zrobić.

Nagle drzwi kuchni się otworzyły i wyszli z niej pozostali domownicy.

- A co się tutaj dzieje? – spytał Logan – O cześć piękna.

- Proszę, kto się pojawił? Facet, który znowu chce dostać w pysk? Póki co pamięć mam dobrą i pamiętam o naszym ostatnim spotkaniu. - Dobrze pamiętałam, jak szłam ulicą, a ten podszedł i klepnął mnie w tyłek. Niech sobie na za wiele nie pozwala.

- O jaka niewyparzona buzia. Zupełnie cię nie poznaje.

- I lepiej dla ciebie, żebyś nie poznał. A jeśli powtórzy się tamta sytuacja to gorzko pożałujesz. - powiedziałam z groźną miną.

- Spokojnie Sel, wyluzuj. Jesteś coś spięta dziś. – podszedł do mnie James. –Zostawcie nas samych.

- Bo może mam powód?

- Mów co się dzieje.

- Moi rodzice dostali pracę w Nowym Jorku i jutro rano się tam przeprowadzają, a ja sama zostaję tutaj.

- Oj nie martw się. Będzie dobrze.

- Teraz będziesz udawał mojego przyjaciela?

- Próbuję ci tylko pomóc.

- Obejdzie się bez. A teraz pozwól, że wrócę do siebie. Jak możesz to przekaż Kendallowi, że czekam na niego jutro. Cześć.

- Cześć.

Teraz wracam do domu i jak grzeczna dziewczynka spędzę resztę dnia a rodzicami, a jutro… To się jeszcze zobaczy.

***************

Czy Selena zaczyna się zmieniać? I czy James serio chce jej pomóc czy może to kolejny podstęp?

10 komentarzy=kolejna notka :-)